monoblog

ذخایر تعاونی عبارت اند از : " ذخیره قانونی " و " اندوخته احتیاطی " که به موجب بندهای 1 و 2 ماده 25 قانون بخش تعاونی مقرر شده است . ثبت شرکت اینک بر اساس مقررات بندهای 1 و 2 ماده 25 و تبصره های بند 1 آن ، درباره ذخایر مذکور توضیح بیشتری می دهیم :

• ذخیره قانونی

ذخیره قانونی ، مجموع مبالغی است که از سود خالص سالانه تعاونی به این عنوان برداشت می شود. درباره ذخیره قانونی این مطالب گفتنی است :
-  مبلغی که از سود خالص سالانه تعاونی به عنوان ذخیره قانونی برداشت و به حساب مربوط منظور می شود ، به میزان حداقل 5 درصد سود خالص سالانه است.
-  این میزان حداقل یا بیشتر از آن ، هر سال به پیشنهاد هیئت مدیره و به تصویب مجمع عمومی عادی برای همان سال مالی تعیین می شود.
- ذخیره قانونی ، تا زمانی که مبلغ کل ذخیره حاصل از سود خالص سالانه تعاونی، به میزان یک چهارم معدل سرمایه سه سال اخیر آن نرسیده باشد، الزامی است و پس از آن اختیاری است.
-  تعاونی می تواند تا حداکثر یک دوم ذخیره قانونی را برای افزایش سرمایه خود به کار ببرد.
-  برداشت مبلغ مربوط به ذخیره قانونی از سود خالص سالانه تعاونی و منظور کردن آن به حساب ذخیره قانونی طبق درصدی که مجمع عمومی عادی تعیین کرده است ، مانند اجرای سایر مصوبات این مجمع از وظایف هیئت مدیره و مدیر عامل است ؛ مراعات الزامی بودن ذخیره قانونی تا میزان یک چهارم معدل سرمایه سه سال اخیر تعاونی نیز بر عهده آن ها است.

• اندوخته احتیاطی

اندوخته احتیاطی، مجموع مبالغی است که از سود خالص سالانه تعاونی، به این عنوان برداشت می شود. درباره اندوخته احتیاطی، مطالب ذیل گفتنی است :
- مبلغی که از سود خالص سالانه تعاونی به عنوان اندوخته احتیاطی برداشت و به حسابی به همین نام منظور می شود ، به میزان حداکثر پنج درصد است.
- حداکثر مذکور یا کم تر از آن را هر ساله مجمع عمومی عادی به پیشنهاد هیئت مدیره برای همان سال مالی تصویب می کند.
- نحوه مصرف اندوخته احتیاطی با تصویب مجمع عمومی عادی معین می شود.
- هیئت مدیره و مدیر عامل مکلف اند مبلغ مربوط به اندوخته احتیاطی را به میزان درصدی که مجمع عمومی عادی تصویب کرده است از سود خالص سالانه تعاونی برداشت و به حساب مربوط منظور کنند، همچنین مصرف اندوخته احتیاطی ، به نحوی که این مجمع تعیین کرده است از اختیارات هیئت مدیره و مدیر عامل است.
- هیئت مدیره می تواند با تصویب مجمع عمومی عادی از محل اندوخته احتیاطی مبلغی را به امور خیریه و عام المنفعه تخصیص دهد.

• مقایسه ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی

- ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی ، مبالغی است که در هر سال مالی از سود خالص شرکت تعاونی برداشت و به حساب مربوط منظور می شود.
- مبلغی که به حساب ذخیره قانونی منظور می شود ، نباید از پنج درصد سول خالص سالانه کمتر باشد و مبلغی که به حساب اندوخته احتیاطی منظور می گردد نباید از پنج درصد این سود بیشتر باشد.
- میزان درصد مربوط به هر دو ذخیره را مجمع عمومی عادی به پیشنهاد هیئت مدیره برای همان سال مالی تصویب می کند.
- برداشت و منظور کردن ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی، به میزانی که مجمع عمومی عادی برای هر یک از آن ها تعیین کند، بر عهده هیئت مدیره و مدیر عامل است.
- تخصیص دادن ذخیره قانونی، مادام که مبلغ کل آن به اندازه یک چهارم معدل سرمایه سه سال اخیر شرکت تعاونی نرسیده باشد، الزامی و پس از آن اختیاری است ، ولی برای اندوخته احتیاطی میزان خاصی معین نشده است.
- تعاونی می تواند حداکثر نصف ذخیره قانونی را برای افزایش سرمایه خود مصرف کند. نحوه مصرف اندوخته احتیاطی را مجمع عمومی عادی تعیین می کند و هیئت مدیره با تصویب مجمع عمومی عادی، می تواند مبلغی از اندوخته احتیاطی را به امور خیریه و عام المنفعه تخصیص دهد.

• تعریف سهم

سرمایه شرکت تعاونی به سهام تقسیم می شود. ثبت شرکت در تعریف سهم می توان گفت : سهم واحدی است از سرمایه شرکت تعاونی که نوع و مبلغ آن را اساسنامه شرکت تعیین می کند.
سهم معرف قسمتی از سرمایه شرکت تعاونی است. جمع مبالغ سهام هر صاحب سهم ، مقدار مبلغی است که وی در شرکت سرمایه گذاری کرده است.
سهام شرکت تعاونی متساوی القیمه اند ؛ یعنی مبلغ سهام – مبلغی که در روی سهم قید می شود – با یکدیگر مساوی است. چنین مبلغی را مبلغ اسمی یا مبلغ رسمی می نامند. سهام شرکت تعاونی قابل تجزیه نیست ؛ یعنی به قطعه یا پاره سهم تقسیم نمی شود.
سهم شرکت تعاونی مبین میزان حق رای اعضا در مجامع عمومی نیست ، زیرا در شرکت های تعاونی هر عضو بدون در نظر گرفتن میزان سهام ، فقط دارای یک رای است ، ولی چون نمونه اساسنامه شرکت تعاونی متذکر شده است که باقیمانده سود خالص سالانه شرکت تعاونی را ( پس از کسر و برداشت ذخایر ، حق تعاون و آموزش و پاداش ها ) می توان بین اعضا ، در تعاونی های تولیدی به نسبت سهام و در تعاونی های توزیع 50 درصد به نسبت سهام و مابقی به نسبت معاملات اعضا با تعاونی تقسیم کرد ، باید گفت که در شرکت های تعاونی ، سهم مبین میزان منافع اعضا در شرکت است ، زیرا آن گونه که ذکر شد ، تعداد سهام اعضا در منتفع شدن آن ها از سود شرکت موثر است .
تعداد سهام اعضا برابر است ، ولی مجمع عمومی عادی شرکت می تواند تصویب کند که اعضا دارای سهام نابرابر باشند ؛ در این صورت ، حداکثر میزان سهام هر عضو نباید از 15 درصد سرمایه شرکت تعاونی تجاوز کند.
هر یک از اعضا باید مبلغی ( حداقل معادل یک سوم مبلغ هر سهم ) را که اساسنامه شرکت تعیین کرده است ، در موقع خرید سهم پرداخت کند و بقیه مبلغ بر عهده او خواهد بود و وی مکلف است آن را ظرف مدت مقرر در اساسنامه و به ترتیبی که مجمع عمومی عادی تعیین می کند ، به شرکت بپردازد. مبلغی را که هر عضو باید به شرح فوق در موقع خرید هر سهم بپردازد مبلغ لازم التادیه می نامند.

• نوع سهام شرکت تعاونی

سهم شرکت تعاونی " با نام " است. با نام بودن سهم روی ورقه آن قید می شود. سهم با نام به شخص معینی تعلق دارد و اسم و مشخصات دارنده آن در دفتر ثبت سهام که در نزد شرکت موجود است ، درج می شود ؛ همچنین ممکن است اسم صاحب اولیه سهم با نام ، روی آن قید گردد. علت با نام بودن سهام در شرکت های تعاونی این است که شرکت تعاونی حائزین شرایط خاصی را به عضویت قبول می کند و بدون داشتن این شرایط کسی نمی تواند به عضویت آن درآید و یا در عضویت آن باقی بماند.
به همین دلیل در هر شرکت تعاونی باید اعضا ، یعنی دارندگان سهام ، معلوم و مشخص باشند. انتقال سهم با نام باید در دفتر سهام شرکت ، ثبت و اسم و مشخصات دارنده جدید در آن نوشته شود و به امضای ناقل سهم و منتقل الیه یا وکیل یا نماینده قانونی آن ها برسد. انتقال سهام با موافقت هیئت مدیره شرکت تعاونی و فقط به اعضا و داوطلبان عضویت واجد شرایط همان شرکت امکان دارد. برای اطلاع بیشتر قابل ذکر است که طبق قانون تجارت سهم دارای انواع مختلف با نام و بی نام بوده ، ممکن است به صورت ممتاز باشد. سهم با نام همان است که فوقاَ بیان شد ، سهم بی نام سهمی است که برخلاف سهم با نام ، لازم نیست دارنده آن شخص معینی بوده و مشخصات او برای شرکت معلوم باشد. سهم بی نام به صورت " سند در وجه حامل " تنظیم می شود و دارنده آن مالک شناخته می شود ، مگر آنکه خلاف آن ثابت گردد. سهم بی نام برخلاف سهم با نام ، به سهولت قابل واگذاری است ؛ زیرا نقل و انتقال آن با قبض و اقباض عملی می شود. این دو نوع سهم را سهام عادی می نامند. هر گاه برای بعضی از سهام مزایایی قائل شوند ( مثلاَ سود آن را بیشتر از سود سهام عادی تعیین کنند ) ، این گونه سهام ، سهام ممتاز نامیده می شود. سهام ممتاز سهام استثنایی است ؛ در شرکت های سهامی در مواردی که شرکت نیاز به سرمایه یا افراد بصیر دارد و از طریق متعارف جلب آن ها میسر نیست ، سهام ممتاز ایجاد می کنند و آن را به موارد مطلوب اختصاص می دهند. لازم به یادآوری است که سهام شرکت های تعاونی تماماَ با نام است و سهام بی نام چون با طبع شرکت تعاونی ناسازگار است ، در این شرکت ها وجود ندارد ، ولی می توان گفت که شرکت تعاونی می تواند دارای " سهام ممتاز " باشد.

• ورقه سهم

برای هر سهم یک ورقه سهم صادر می شود. ممکن است برای دو یا چند سهم ، یک ورقه سهم صادر شود. اوراق سهام باید متحدالشکل ، چاپی و دارای شماره ترتیب باشد و با نام بودن سهم در آن قید شود. هر ورقه سهم باید به امضای لااقل دو نفر از مدیران شرکت تعاونی ( معمولاَ مدیر عامل و یکی از اعضای هیئت مدیره ) برسد.

• مندرجات ورقه سهم

ورقه سهم باید حاوی نکات ذیل باشد :
1. نام و نوع شرکت تعاونی ؛
2. شماره ثبت شرکت تعاونی ؛
3. مبلغ سهم و مبلغ لازم التادیه پرداخت شده آن ؛
4. بانام بودن سهم ؛
5. تاریخ صدور سهم و شماره آن ؛
6. تعداد سهامی که هر ورقه نماینده آن است ( اگر برای دو یا چند سهم یک ورقه صادر شود ) ؛
7. نام و نام خانوادگی و امضای لااقل دو نفر از مدیران شرکت ؛
8. مهر شرکت تعاونی
شرکت تعاونی باید ظرف مدت یک سال از تاریخ ثبت شرکت یا افزایش سرمایه ، حسب مورد برای هر یک از اعضا به میزان سهام آن ها ورقه سهم صادر کند و به آنان تحویل دهد.

• گواهینامه موقت سهم

تا زمانی که اوراق سهام صادر نشده است ، شرکت تعاونی باید به اعضای خود گواهینامه موقت سهم بدهد ، این گواهینامه باید معرف تعداد ، با نام بودن سهم ، مبلغ اسمی سهم و مبلغ پرداخت شده آن باشد. فی الواقع گواهینامه موقت سهم حاکی از این است که شرکت تعاونی پرداخت لازم التادیه و مبلغ تعهد شده صاحب سهم را تایید می کند. گواهینامه موقت سهم ، در حکم سهم است و باید کلیه نکاتی که در ورقه سهم قید می شود در آن وجود داشته و دارای شماره و تاریخ صدور ، امضا و مهر شرکت باشد. در موقع تسلیم ورقه سهم ، گواهینامه موقت سهم مسترد و ابطال می شود.

قانون تجارت ایران در ماده 20 شرکت های تجاری را به هفت نوع به شرح ذیل تقسیم کرده است :
1. شرکت سهامی
2. شرکت با مسئولیت محدود
3. شرکت تضامنی
4. شرکت مختلط غیر سهامی
5. شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی
7. شرکت تعاونی تولید و مصرف

چرا شرکت های تجاری به انواع مختلفی تقسیم شده اند ؟ ثبت شرکت آیا فعالیت های تجاری نمی توانست فقط در قالب یک نوع شرکت انجام شود؟
باید یادآوری کرد که شرکت های تجاری ، مانند هر پدیده اجتماعی دیگر ، برحسب ضرورت و نیاز اجتماع ابتدا به صورت ابتدایی و ناقص به وجود آمده و سپس بر حسب مقتضیات و موارد مختلف راه تکامل را طی نموده و به انواع مختلف تقسیم شده اند. حتی شرکت تجاری در معنی امروزی که دارای شخصیت حقوقی است نیز خیلی دیر به وجود آمده است ، در حالی که امر تجارت بین چند نفر به صورت مشارکت در معنی تودیع مبلغی سرمایه به صورت شرکت برای امور تجاری و به قصد تقسیم سود و زیان احتمالی از دیر زمان وجود داشته است ولی شرکت در معنی امروزی ، البته به صورت ابتدایی ، از قرن 12 به بعد به وجود آمده است.
اولین شرکتی که در عالم تجارت پیدا شده ظاهراَ شرکت سهامی بوده است سپس شرکت های تضامنی پیدا شدند و بالاخره سایر شرکت ها به مرور زمان به وجود آمدند.
علت تنوع و تعدد شرکت ها صرفاَ یک ضرورت اجتماعی و تجاری است. اگر چه امروز قوانین تجاری شرکت ها را به انواع مختلف تقسیم کرده و ما با توجه به تقسیم بندی قانونی انواع آن ها را از یکدیگر تمیز می دهیم . با این حال باید یادآوری کرد که قوانین هرگز چیزی را بدون سابقه و ضرورت اجتماعی اختراع و ابتکار نمی کنند بلکه قانون همیشه بر یک ضرورت اجتماعی یک لباس حقوقی مناسب می پوشاند تا آنچه در جامعه به صورت آزاد و طبق عرف و عادت شکل گرفته تابع ضوابط قانونی شود. برحسب همین مقتضیات ، در تشکیل بعضی شرکت ها فقط ملاحظات سرمایه ای در نظر بوده است و موسسین در درجه اول منحصراَ به جذب سرمایه توجه داشته اند و به اینکه چه کسی سرمایه را در شرکت بگذارد اهمیتی نداده اند. از اینجا شرکت های سهامی به وجود آمده اند. در مراحل بعدی شرکا به اهمیت اعتباری تجار پی برده و خواسته اند شرکت آن ها از اعتبار و تضمین کافی برخوردار باشد تا مردم اعتماد بیشتری به آن ها داشته و با اطمینان بیشتری با آن ها معامله کنند و با اتکا به اعتبار شرکا هراسی از ورشکستگی شرکت نداشته باشند. در این صورت شرکت های تضامنی به وجود آمده است.
بنابراین ، ضروریات اجتماعی و هدف موسسین و نوع امتیازاتی که در تشکیل شرکت های تجاری مد نظر بوده است منجر به تشکیل شرکت های گوناگون شده است ، که با بررسی آن ها ، دلایل وجود آن ها نیز روشن می شود.
مقتضیات مورد نظر باز هم به تقسیمات معمول اکتفا نکرده و در داخل تقسیمات عمومی باز هم دست به تقسیمات دیگری نیز زده است. مانند اینکه شرکت های سهامی به شرکت های سهامی عام و خاص و شرکت های مختلط به شرکت های مختلط سهامی و غیر سهامی تقسیم شده اند.
_ شرکت های تجاری را ، صرف نظر از تقسیم بندی قانونی ، به طور کلی از نظر عنصر اساسی تشکیل دهنده شرکت یا مورد نظر موسسین به شرکت های سرمایه ، شرکت های شخص و شرکت های مختلط و تعاونی تقسیم می کنند.
_ در شرکت های سرمایه ، اصولاَ و در درجه اول سرمایه مورد نظر است و شخصیت شرکا ( از نظر تجاری ) اهمیت ندارد. بنابراین اولاَ لزومی ندارد که شرکا شخصاَ شناخته شوند و ثانیاَ ورشکستگی شرکت جز به میزان سهام شرکاء در شرکت ، تسری به سرمایه شخصی آنان پیدا نمی کند و ارتباط به شرکا ندارد.
_ در شرکت های شخص ، بر عکس ، شخصیت سرمایه گذاران در درجه اول اهمیت است و شریک در این نوع شرکت ها ، نه تنها با سرمایه خود در شرکت ، بلکه با تمام دارایی شخصی خود ، مسئول دیون و قروض شرکت خواهد بود ، بنابراین اولاَ شریک باید دارای اعتبار شخصی باشد ثانیاَ نقل و انتقال سهم الشرکه یک شریک ، تابع شرایط و ضوابط مشکلی است ثالثاَ مسئولیت شرکا نامحدود و در بعضی از آن ها تضامنی است.
در حقیقت در شرکت های شخص، تنها این سرمایه شریک در شرکت نیست که جوابگوی بدهی های شرکت است بله خود شریک است با تمام دارایی خود اعم از سرمایه او در شرکت و یا دارایی او در خارج از شرکت. شرکت های تضامنی و نسبی از این نوع می باشند.
_  شرکت های مختلط ، از شرکای ضامن و غیر ضامن تشکیل شده اند. شرکای ضامن مسئولیت نامحدود و تضامنی دارند ، در حالی که شرکای غیر ضامن فقط در حدود سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و دیون شرکت هستند.
_ در شرکت های تعاونی جنبه انتفاعی آن ملحوظ نبوده و هدف بیشتر حذف واسطه های بی مورد بین تولید کننده و مصرف کننده بوده است.

صرافی به چه معناست؟ ثبت شرکت عملیات صرافی و بانکی اساس تجارت امروزی بوده و بدون آن توسعه تجارت فوق العاده محدود می شود و کسی که مبادرت به این عملیات می نماید واسطه توزیع پول و اوراق بهادار می باشد. صرافی عبارتست از معامله و تبدیل وجوه و نقود و اوراق بهادار و... به قصد انتفاع. به عبارت دیگر صرافی عبارتست از انجام انواع معاملات پولی و ارزی از قبیل: تبدیل پول داخلی به ارز خارجی یا بالعکس، تبدیل سکه طلا و نقره به پول رایج کشور یا بالعکس و تعهد حواله پول از محلی به محل دیگر.

پول وسیله مبادله است و از این جهت لازمه کار تاجر می باشد. بدون وجود پول خرید و فروش و عملیات تجاری میسر نمی شود. تجار اغلب ممکن است برای خریدهای خود وجه نقد موجود نداشته باشند یا خریداران اجناس آن ها را به نسیه بخرند. برای فراهم کردن پول نقد یا نقد کردن مطالبات خود، تجار به موسسات صرافی و بانکی مراجعه می نمایند تا وسایل کار آن ها را فراهم نمایند. علاوه بر آن خود پول ممکن است جنس تلقی شود و کسانی که این جنس را به طرقی تحصیل می کنند و در اختیار دیگران می گذارند واسطه توزیع ثروت قرار می گیرند.

عملیات صرافی از قدیم الایام رواج داشته ولی عملیات مزبور در چند قرن اخیر توسعه فوق العاده زیادی پیدا کرده است، مخصوصاَ که عملیات پولی در قدیم الایام منحصر به پول فلزی بود که طبیعتاَ محدود بود، در صورتی که با رواج اسکناس و اعتبارات بانکی حدود عملیات مزبور فوق العاده توسعه یافته است.

• انواع صرافی

صرافی ها خود به دو نوع تقسیم می شوند:
الف- صرافی نوع اول :
صرافی که صرفاَ مجاز به خرید و فروش نقدی ارز بوده و پرداختن به سایر معاملات ارزی توسط این نوع صرافی ممنوع می باشد.
ب- صرافی نوع دوم :
صرافی که علاوه بر خرید و فروش نقدی ارز مجاز به عملیات مربوط به حواله های ارزی از طریق موسسات مالی و اعتباری و ارائه خدمات ارزی برون مرزی از طریق کارگزاران در چهارچوب قوانین و مقررات ارزی می باشد.
حداقل سرمایه جهت ثبت شرکت صرافی های نوع اول پنجاه میلیارد ریال و صرافی های نوع دوم دویست میلیارد ریال تعیین گردیده است که می بایست تماماَ به صورت نقدی نزد بانک مرکزی تودیع گردد.

• شرایط لازم جهت تاسیس و ثبت شرکت صرافی:

به موجب ماده 2 دستورالعمل اجرایی تاسیس، فعالیت و نظارت بر صرافی ها؛ تاسیس و ثبت شرکت صرافی با رعایت قوانین و مقررات ذی ربط، مصوبات شورای پول و اعتبار، بخشنامه های بانک مرکزی و مفاد این دستورالعمل، صرفاَ با اخذ مجوز از بانک مرکزی مجاز است.
وفق ماده 7، موسسین باید از شرایط ذیل برخوردار باشند :
1. دارا بودن تابعیت ایران و سکونت در ایران ؛
2. پیرو یکی از ادیان رسمی ؛
3. داشتن صلاحیت فردی ؛
4. نداشتن سابقه چک برگشتی رفع سوء اثر نشده در شبکه بانکی کشور ؛
5. نداشتن بدهی غیرجاری به موسسات اعتباری ؛
6. نداشتن سمت مدیر عامل، عدم عضویت در هیات مدیره و همچنین نداشتن همزمان سهم یا سهم الشرکه در سایر صرافی ها و یا مشارکت همزمان در تاسیس صرافی های دیگر ؛
7. تعیین تکلیف بدهی قطعی مالیاتی ( در اجرای ماده 186 قانون مالیات های مستقیم )

موسسین شرکت صرافی باید همراه تقاضای خود، مدارک و اطلاعات ذیل را به بانک مرکزی ارائه و اعلام نمایند :
1. پرسشنامه بانک مرکزی پس از تکمیل ؛
2. گواهی مسدودی حساب از موسسات اعتباری به میزان مبلغ سرمایه پیشنهادی ؛
3. اساسنامه نمونه پس از تکمیل ؛
4. صورت جلسه هیات موسس؛
5. نام و مشخصات، میزان تحصیلات و سابقه فعالیت موسسین با ذکر میزان سرمایه در شرکت سهامی خاص یا سهم الشرکه در شرکت تضامنی ، به ضمیمه مدارک مثبته ؛
6. نام و مشخصات، میزان تحصیلات، سابقه فعالیت، سمت های قبلی و سمت پیشنهادی مدیر یا مدیران پیشنهادی صرافی، به ضمیمه مدارک مثبته ؛
7. گواهی عدم سوء پیشینه کیفری موسسین ، مدیر و یا مدیران پیشنهادی ؛
8. تعهدنامه هر یک از موسسین و مدیران پیشنهادی مبنی بر نداشتن سمت به عنوان مدیر عامل، عضو هیات مدیره، موسس، سهامدار یا شریک در صرافی دیگر و عدم شمول قانون ممنوعیت تصدی بیش از یک شغل در خصوص مدیر یا مدیران پیشنهادی و همچنین نداشتن سابقه محکومیت کیفری از هیچ نوع و تعهدنامه و التزام کتبی مبنی بر انجام عملیات صرافی طبق مفاد دستورالعمل و سایر موارد به تشخیص بانک مرکزی ؛
9. معرفی نامه از مراجعی که تاسیس و فعالیت صرافی، منوط به اخذ مجوز از آن ها می باشد ؛
10. سایر مدارک و اطلاعات ضروری به تشخیص بانک مرکزی

سهامدارن، شرکا، اعضای هیات مدیره و مدیر عامل برای ثبت شرکت صرافی باید از شرایط ذیل برخوردار باشند:
- دارا بودن تابعیت ایران و سکونت در ایران؛
- سکونت در شهر محل فعالیت صرافی برای مدیر عامل؛
- پیرو یکی از ادیان رسمی کشور؛
- داشتن حداقل 25 سال تمام برای اعضای هیات مدیره و حداقل 30 سال تمام برای مدیر عامل صرافی؛
- داشتن صلاحیت فردی؛
- نداشتن سابقه چک برگشتی رفع سوء اثر نشده در شبکه بانکی کشور؛
- نداشتن بدهی غیرجاری به موسسات اعتباری؛
- نداشتن سمت مدیر عامل، عدم عضویت در هیات مدیره و همچنین نداشتن همزمان سهم یا سهم الشرکه در سایر صرافی ها و یا مشارکت همزمان در تاسیس صرافی های دیگر؛
- دارا بودن حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی و یا حداقل پنج سال سابقه فعالیت بانکی در بانک ها و موسسات اعتباری غیربانکی و یا فعالیت صرافی در صرافی های مجاز برای مدیر عامل؛
- دارا بودن گواهی نامه مهارت های انجام عملیات صرافی از موسسات مورد تایید بانک مرکزی برای اعضای هیات مدیره و مدیرعامل صرافی های تضامنی.
تبصره: در خصوص سهامداران دارای کمتر از پنج درصد سهام صرافی موسسه اعتباری، احراز شرایط موضوع بندهای 9-5 الی 9-8 این ماده، الزامی نمی باشد.

به موجب ماده 10، سهامداران، شرکا، اعضای هیات مدیره و مدیر عامل باید به همراه تقاضای ثبت شرکت صرافی، مدارک و اطلاعات ذیل را به بانک مرکزی ارائه نمایند:
- پرسشنامه بانک مرکزی پس از تکمیل؛
- صورت جلسه مجمع عمومی؛
- نام و مشخصات، میزان تحصیلات و سابقه فعالیت با ذکر میزان سرمایه در شرکت سهامی خاص یا سهم الشرکه در شرکت تضامنی، به ضمیمه مدارک مثبته
- گواهی عدم سوء پیشینه کیفری؛
- تعهد نامه مبنی بر نداشتن سمت به عنوان مدیر عامل، عضو هیات مدیره، موسس، سهامدار یا شریک در صرافی دیگر و همچنین نداشتن سابقه محکومیت کیفری از هیچ نوع و تعهدنامه و التزام کتبی مبنی بر انجام عملیات صرافی طبق مفاد این دستورالعمل و سایر موارد به تشخیص بانک مرکزی ؛
- تعهدنامه مبنی بر موافقت با اقدام بانک مرکزی در مطالبه وجه ضمانت نامه بانکی در صورت عدم رعایت مفاد دستورالعمل مذکور از جمله عدم تمدید ضمانت نامه بانکی توسط صرافی؛
- ارائه گواهی نامه مهارت های انجام عملیات صرافی از موسسات مورد تایید بانک مرکزی برای اعضای هیات مدیره و مدیر عامل صرافی های تضامنی؛
- سایر مدارک و اطلاعات ضروری به تشخیص بانک مرکزی.

• چند نکته :

- ثبت شرکت صرافی توسط موسسات اعتباری با رعایت قوانین و مقررات ناظر بر آن ها، صرفاَ در قالب شرکت سهامی خاص و توسط اشخاص حقیقی فقط در قالب شرکت تضامنی امکان پذیر است. ( ماده 3 آیین نامه)
- موسسین در حوزه هایی که تاسیس صرافی در آن ها، حسب مقررات موجود نیازمند موافقت مراجع ذی صلاح از قبیل سازمان منطقه آزاد تجاری – صنعتی می باشد، مکلفند موافقت کتبی مراجع مزبور را به انضمام سایر مدارک مورد نیاز به بانک مرکزی ارائه نمایند. (ماده 4)
- ایجاد شعبه توسط صرافی های تضامنی ممنوع است. تاسیس شعبه صرافی وابسته به موسسه اعتباری بنا به تشخیص بانک مرکزی امکان پذیر است. ( ماده 5 )
- مکان فعالیت صرافی باید از حیث ملاحظات حفاظتی و امنیتی به تایید مراجع ذی صلاح برسد. ( ماده 6 )

• تعریف اتحادیه تعاونی

اتحادیه تعاونی با عضویت تعاونی هایی که دارای موضوع فعالیت واحد باشند ، در سطح شهرستان یا استان تشکیل می شود.گرفتن کارت بازرگانی فوری اتحادیه باید حداقل هفت عضو داشته باشد. شرکت های تعاونی و اتحادیه های استانی می توانند با مجوز وزارت تعاون اتحادیه  تعاونی مرکزی تشکیل دهند. بدین ترتیب انواع اتحادیه های تعاونی عبارت است از : اتحادیه تعاونی شهرستان ، اتحادیه تعاونی استان و اتحادیه تعاونی مرکزی .
هر شرکت تعاونی فقط می تواند عضو یک اتحادیه شهرستانی، استانی یا مرکزی باشد ؛ ولی عضویت در بیش از یک اتحادیه برای شرکت های تعاونی که نوع و موضوع فعالیت آن ها متعدد باشد ، بلامانع است. برای هر موضوع فعالیت تعاونی، در هر شهرستان فقط یک اتحادیه تشکیل می شود. اتحادیه تعاونی دارای شخصیت حقوقی است و باید پس از تشکیل به ثبت برسد.
مجامع عمومی رکن تصمیم گیرنده، هیئت مدیره رکن اداره کننده و هیئت بازرسی رکن کنترل کننده است. علاوه بر این اتحادیه تعاونی باید دارای مدیر عامل نیز باشد.  

• شرایط عضویت در اتحادیه ی تعاونی

عضویت در اتحادیه تعاونی اختیاری است و تعاونی هایی که عضو اتحادیه نباشند ، از حقوق قانونی محروم نخواهند شد.  عضویت در اتحادیه برای تعاونی های واجد شرایط ذیل آزاد است :
1. داشتن موضوع فعالیت متناسب با موضوع فعالیت اتحادیه ؛
2. عدم ممنوعیت قانونی ؛
3. عضویت نداشتن هم زمان در اتحادیه مشابه ؛
4. خرید سهام اتحادیه به تعدادی که در اساسنامه اتحادیه تعیین شده است.
درباره شرط سوم باید گفت هر شرکت تعاونی می تواند فقط عضو یک اتحادیه شهرستانی یا استانی یا مرکزی باشد ، ولی عضویت در بیش از یک اتحادیه برای شرکت های تعاونی که نوع و موضوع فعالیت آن ها متعدد است ، بلامانع است .

• مدارک لازم برای عضویت

تعاونی متقاضی عضویت باید مدارک ذیل را به اتحادیه تسلیم کند :
- درخواست کتبی عضویت و تعهدنامه رعایت مقررات اساسنامه اتحادیه ؛
- نسخه ای از آخرین آگهی تغییرات ثبتی ، مبنی بر انتخاب هیئت مدیره و دارندگان امضای مجاز ؛
- صورت جلسه مجمع عمومی عادی ، مبنی بر تصویب عضویت در اتحادیه

• خروج از عضویت اتحادیه

خروج از عضویت اتحادیه اختیاری است و نمی توان آن را منع کرد. در صورتی که خروج عضو موجب ضرری برای اتحادیه باشد ، وی ملزم به جبران آن است. خارج شدن عضو از اتحادیه ممکن است به سبب استعفا یا در اثر انحلال و اخراج باشد. در صورت لغو عضویت به علل مذکور، قیمت سهام که طبق روش های تعیین شده در اساسنامه اتحادیه ، در هر سال مالی محاسبه و به تصویب مجمع عمومی عادی اتحادیه می رسد ، پس از کسر بدهی عضو به اتحادیه ، همراه با سایر مطالبات وی ظرف سه ماه پرداخت خواهد شد.
مواردی که عضو از اتحادیه اخراج می شود همان است که در ماده 13 قانون بخش تعاونی مقرر شده است. ماده 13 بخش تعاونی در این خصوص چنین مقرر می دارد : " در موارد ذیل عضو از تعاونی اخراج می شود :
1. از دست دادن هر یک از شرایط عضویت مقرر در این قانون ؛
2. عدم رعایت مقررات اساسنامه و سایر تعهدات قانونی پس از دو اخطار کتبی توسط هیئت مدیره به فاصله 15 روز و گذشتن 15 روز از تاریخ اخطار دوم ، با تصویب مجمع عمومی عادی ؛
3. ارتکاب اعمالی که موجب زیان مادی تعاونی شود و وی نتواند ظرف مدت یک سال آن را جبران یا اعمالی که به حیثیت و اعتبار تعاونی لطمه وارد کند یا با تعاونی رقابتی ناسالم بنماید ".
تشخیص موارد اخراج بنا بر پیشنهاد هیئت مدیره یا بازرسان با تصویب مجمع عمومی عادی اتحادیه خواهد بود.

مجمع عمومی موسس، مانند هر مجمع عمومی، از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می شود. گرفتن کارت بازرگانی فوری صلاحیت های مجمع عمومی موسس از تلفیق ماده 17 لایحه قانونی 1347 با مواد 74 به بعد این لایحه مشخص می شود.
1. تصویب گزارش موسسان

موسسان باید گزارش اقدامات خود را به مجمع عمومی موسس تقدیم کنند. یکی از وظایف مجمع عمومی رسیدگی به گزارش موسسان و تصویب آن است. تصویب این گزارش به منزله قبول صحت تشکیل شرکت خواهد بود. برخی از مواردی که باید در این گزارش آمده باشد در ماده 16 لایحه قانونی 1347 ذکر شده است، این موارد عبارتند از : تصدیق موسسان به اینکه تمام سرمایه شرکت به طور صحیح تعهد گردیده و دست کم 35 درصد از آن به صورت نقد پرداخت شده است و نیز تعیین میزان سهمی که به هرکدام از تعهدکنندگان تعلق گرفته است. علاوه بر این ، ماده 76 لایحه قانونی 1347 مقرر کرده است : " موسسین باید قبل از اقدام به دعوت مجمع عمومی موسس نظر کتبی کارشناس رسمی وزارت دادگستری را در مورد ارزیابی آورده های غیرنقد جلب و آن را جزء گزارش اقدامات خود در اختیار مجمع عمومی موسس بگذارند...".
مجمع موسسان علاوه بر گزارش موسسان، باید احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و تادیه مبالغ لازم را به تصویب برساند. ( بند اول ماده 74 لایحه قانونونی 1347). تصویب ارزیابی آورده های غیرنقدی نیز با مجمع عمومی موسس است .
2. تصویب ارزیابی آورده های غیرنقدی
مقررات ویژه تصویب ارزیابی آورده های غیرنقدی موسسان هنگام رای گیری در مورد این آورده ها اعمال می شود، از جمله اینکه دارندگان آورده غیرنقد در موقعی که تقویم آورده غیرنقدی که تعهد کرده اند موضوع رای است حق رای ندارند و آن قسمت از سرمایه غیرنقد که موضوع مذاکره و رای است از حیث حد نصاب جزء سرمایه شرکت محسوب نمی شود. فرض کنیم موسس " الف " اتومبیلی را به عنوان آورده غیرنقد به شرکت آورده است و موسسان پس از ارزیابی کارشناس رسمی وزارت دادگستری، در قبال آن هزار سهم به او اختصاص داده اند ، این هزار سهم در رای گیری احتساب نمی شود. حال فرض کنیم موسس " الف " ، علاوه بر اتومبیل مذکور، مبلغی پول نیز آورده باشد و بابت آن پانصد سهم به او اختصاص داده شده باشد، این سهم نیز در تعیین حد نصاب برای رای گیری احتساب نمی شود. مع ذلک، موسسانی که آورده غیرنقدی دارند می توانند هنگام تصمیم گیری در مورد آورده های غیرنقدی دیگران در رای گیری شرکت کنند.
" هر گاه آورده غیرنقد... ( در جلسه اول مجمع عمومی موسس) تصویب نگردد، دومین جلسه مجمع به فاصله مدتی که از یک ماه تجاوز نخواهد کرد، تشکیل خواهد شد و در فاصله دو جلسه اشخاصی که آورده غیرنقد آن ها قبول نشده است، در صورت تمایل می توانند تعهد غیرنقد خود را به تعهد نقد تبدیل و مبالغ لازم را تادیه نمایند ... در صورتی که صاحبان آورده غیرنقد ... به نظر مجمع تسلیم نشوند، تعهد آن ها نسبت به سهام خود باطل شده محسوب می گردد و سایر پذیره نویسان می توانند به جای آن ها سهام شرکت را تعهد و مبالغ لازم را تادیه کنند." ( ماده 79 لایحه قانونی 1347)
" در صورتی که در جلسه دوم ( مجمع عمومی موسس که به طریق فوق برای رسیدگی به وضع آورده های غیرنقدی با حضور بیش از نصف پذیره نویسان هر مقدار سهام که تعهد شده است تشکیل می شود . ( قسمت اول ماده 80 لایحه قانونی 1347). معلوم گردد که در اثر خروج دارندگان آورده غیرنقد... و عدم تعهد و تادیه سهام آن ها از طرف سایر پذیره نویسان، قسمتی از سرمایه شرکت تعهد نشده است و به این ترتیب شرکت قابل تشکیل نباشد، موسسین باید ظرف ده روز از تاریخ تشکیل آن مجمع مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اطلاع دهند تا مرجع مزبور گواهینامه مذکور در ماده 19 این قانون را صادر کند " ( ماده 81 لایحه قانونی 1347). این گواهینامه حاکی از عدم ثبت شرکت است که در اختیار موسسان و پذیره نویسان قرار می گیرد تا به بانک مراجعه کنند و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند.
3. تصویب مزایای خاص
هر گاه برای بعضی از موسسان مزایای خاصی پیش بینی شده باشد ، این مزایا نیز باید در مجمع عمومی موسس به تصویب برسد. نحوه رسیدگی به این مزایا و رای گیری در مورد آن ها مانند قواعدی است که در مورد ارزیابی آورده های غیرنقد بیان شد. ( مواد 77 به بعد لایحه قانونی 1347). مزایای خاص با توجه به وضعیت شخصی که مزیت به او اعطا می شود ارزیابی و تصویب می شود. تعیین چگونگی و موجبات این مزایا باید به تفصیل در طرح اساسنامه و اعلامیه پذیره نویسی که به اداره ثبت شرکت ها داده می شود ذکر شود. توجیه این مزایا باید به ضمیمه گزارش موسسان به مجمع عمومی موسس تسلیم شده باشد.
4. تصویب اساسنامه
شرکت سهامی بر اساس اساسنامه تشکیل می شود. بنابراین ، مجمع عمومی موسس اختیار و تکلیف تصویب آن را دارد.
قانون گذار تکلیف نکرده است که اساسنامه باید به صورت رسمی تنظیم شود، از این رو ، ممکن است رسمی یا غیر رسمی باشد. اما در عمل همیشه به صورت غیررسمی است.
طرح اساسنامه باید مشتمل بر مطالبی باشد که در ماده 8 لایحه قانونی ذکر شده است یعنی :
نام شرکت ؛ موضوع شرکت به طور صریح و منجز ؛ مدت شرکت ؛ مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن،اگر تاسیس شعبه مورد نظر باشد. ؛ مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک؛ تعداد سهام بی نام و بانام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتی که ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد،تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه سهام ؛ تعیین مبلغ پرداخت شده هر سهم و نحوه مطالبه بقیه مبلغ اسمی هر سهم و مدتی که ظرف آن باید مطالبه شود،که به هر حال از پنج سال متجاوز نخواهد بود. ؛ نحوه انتقال سهام با نام ؛ طریقه تبدیل سهام با نام به سهام بی نام و بالعکس ؛ در صورت پیش بینی این امکان صدور اوراق قرضه،ذکر شرایط و ترتیب آن ؛ شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه ؛ مواقع و ترتیب دعوت مجامع عمومی ؛ مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی و ترتیب اداره آن ها ؛ طریقه شور و اخذ رای و اکثریت لازم برای معتبر بودن تصمیمات مجامع عمومی ؛ تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریت آن ها و نحوه تعیین جانشین برای مدیران که فوت یا استعفاء می کنند یا محجور یا معزول و یا به جهات قانونی ممنوع می گردند. ؛ تعیین وظایف و حدود اختیارات مدیران ؛ تعداد سهام تضمینی که مدیران باید به صندوق شرکت بسپارند. ؛ تعداد بازرسان و نحوه انتخاب و مدت ماموریت آن ها ؛ تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت و موعد تنظیم ترازنامه و حساب سود و زیان و تسلیم آن به بازرسان و به مجمع عمومی سالانه ؛ نحوه انحلال اختیاری شرکت و ترتیب تصفیه امور آن ؛ نحوه تغییر اساسنامه
5. تعیین مدیران و بازرسان
اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت را مجمع عمومی موسس انتخاب می کند. حتی اگر نام آنان قبلاَ در طرح اساسنامه آمده باشد. به موجب ماده 109 لایحه قانونی 1347 ، مدت مدیریت مدیران در اساسنامه معین می شود، لیکن این مدت از دو سال تجاوز نخواهد کرد. به عبارت دیگر، هرگاه مدت معین شده در اساسنامه برای ماموریت مدیران از دو سال کمتر باشد، مجمع عمومی باید آن را تصویب کند.
مدیران و بازرسان انتخاب شده باید به طور کتبی قبول سمت نمایند. هر گاه مدیران و بازرسان در جلسه حاضر باشند، صورتمجلس را امضا می کنند و هرگاه حاضر نباشند، قبول سمت کتبی از طرف آنان به طریق دیگری صورت می گیرد.
6. تعیین روزنامه کثیرالانتشار
به موجب تبصره ماده 17 الحاقی 22/ 11/ 1353 لایحه قانونی 1347 : " هرگونه دعوت و اطلاعیه برای صاحبان سهام تا تشکیل مجمع عمومی سالانه باید در دو روزنامه کثیرالانتشار منتشر شود. یکی از این دو روزنامه به وسیله مجمع عمومی موسس و روزنامه دیگر از طرف وزارت ارشاد اسلامی تعیین می شود ". تعیین روزنامه به وسیله مجمع عمومی عادی از شرایط لازم برای تشکیل شرکت محسوب نمی شود و شرکت از زمانی تشکیل می شود که شرایط مندرج در ماده 17 لایحه قانونی 1347 تحقق پیدا کرده باشد.

شرکت های تجاری، اجتماع دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی به منظور انجام عملیات تجاری و کسب سود را گویند. ثبت شرکتها شرکت هایی که هدف از تاسیس آن ها تجارت نیست و اعمال تجاری انجام نمی دهند،شرکت های حقوقی یا مدنی نامیده می شوند.
استفاده از پدیده شرکت تجاری به بازدهی فعالیت اقتصادی حدت بیشتری می دهد و متضمن مزایایی است که فعالیت فردی در بر ندارد، مزایایی چون فراهم شدن سرمایه بیشتر و تجمع تخصص هایی گوناگون برای دستیابی به هدفی واحد و به ویژه محدودیت مسئولیت فعالان تجاری.

وقتی عده ای می خواهند فعالیت های خود را در قالب شرکت های تجاری انجام دهند بایستی:
اولاَ: با انواع شرکت ها و مزایا و معایب آن ها آشنایی داشته باشند.
ثانیاَ: با اطلاع از وظایف و اختیارات و نحوه انتخاب مدیران شرکت و تشریفات خاص قانونی،جهت به ثبت رساندن شرکت های مزبور اقدام کنند؛ در غیر این صورت با مشکلات متعددی روبرو خواهند شد.
پس از مطالعه ی کلی راجع به قواعد حاکم بر انواع شرکت ها و قوانین مالیاتی شرکت ها و انتخاب نوع و قالب شرکت ، نسبت به فراهم نمودن مدارک مورد نیاز و همچنین تعیین مکان شرکت و ... اقدام فرمایید. ما در ذیل ، به بررسی هر یک از این موارد به طور کامل پرداخته ایم.
از جمله مهم ترین اقدامات قبل از ثبت به قرار ذیل است :

• تعیین نام شرکت

همان طور که شخص حقیقی دارای نام و فامیل و مشخصات سجلی است و توسط سازمان ثبت احوال ( وزارت کشور ) ثبت و در شناسنامه و کارت ملی منعکس می شود ، شخص حقوقی نیز با انتخاب نام شرکت و علامت تجاری و ثبت مراتب در اداره ثبت شرکت ها در سازمان ثبت اسناد و املاک کشور ( قوه قضاییه ) می بایست هویت خود را رسمیت بخشد و متعاقباَ از امتیاز و مزایای آن استفاده نماید. متقاضی تعیین نام باید احدی از سهامداران یا موسسین یا وکیل رسمی دادگستری (با ارائه وکالتنامه) باشد.
برای این منظور، با لحاظ شرایط قانونی  پنج نام برای شرکت خود انتخاب نمایید و به ترتیب اولویت در پایگاه اینترنتی اداره کل ثبت شرکت ها به نشانی irsherkat.ssaa.ir وارد کنید تا از بین آن ها یکی مورد تایید قرار گیرد.( در رابطه با نحوه ی انتخاب نام شرکت ، لطفاَ رجوع کنید به مقاله ی راهنمای انتخاب نام شرکت )
لازم به ذکر است، اشخاص حقوقی که ثبت نام پیشنهادی آن ها مستلزم اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح است باید پیش از ارایه تقاضای ثبت تاسیس به مرجع ثبت شرکت ها،به طریق مقتضی نسبت به اخذ مجوز اقدام و به ضمیمه مدارک تسلیم نمایند.

• فراهم نمودن مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت

بر اساس ماده 196 ق.ت اسناد و نوشتجاتی که برای ثبت شرکت لازم است و در نظامنامه وزارت عدلیه معین شده است به شرح ذیل می باشد:
1-شرکت نامه حاوی مشخصات شرکت
2-اساسنامه
3-صورت جلسه مجمع عمومی
4-صورت جلسه انتخاب مدیران و قبولی آن ها
5-رسید سرمایه

• اخذ مجوزهای ثبتی شرکت 

در رابطه با موضوعاتی که نیاز به اخذ مجوز دارند و همچنین موضوعاتی که برای ثبت شرکت نیاز به اخذ مجوز ندارند، لطفاَ رجوع کنید به مقالات  "موضوعات نیازمند اخذ مجوز در ثبت شرکت "  و " موضوعاتی که برای ثبت شرکت نیاز به نیاز به اخذ مجوز ندارند".

هر شرکتی برای اینکه رسمیت یابد و شخصیت حقوقی پیدا نماید باید به ثبت برسد، بنابراین ثبت شرکتها الزامی است  و دولت می بایست حدالمقدور در تشکیل آن ها نظارت نماید تا وسیله ای برای سواستفاده نباشد.
سوالی که ممکن است مطرح شود اینست که به موجب کدام یک از این قوانین الزامی بودن آن ها تصریح شده است و دلایل ثبت شرکت چیست؟
در این خصوص چهار قانون به شرح ذیل وجود دارد:
1- ماده 195 قانون تجارت که می گوید: " ثبت کلیه شرکت های مذکور در این قانون الزامی و تابع جمیع مقررات قانون ثبت شرکت ها است" .
2- برابر قانون ثبت اسناد، ثبت شرکتنامه ها اجباری می باشد.
3- بموجب تبصره 1 ماده 5 قانون اصلاح قانون نظام صنفی مصوب 31/2/1368 ثبت شرکت ها الزامی می باشد.
4- نظامنامه قانون تجارت وزارت عدلیه مصوب 1311 ثبت شرکت های تجارتی را الزامی نموده است.
بنابراین با توجه به مواد مذکور هر گاه یکی از شرکت های تجاری مراحل مربوط به ثبت را طی ننمایند و به ثبت نرسد رسمیت نداشته و بلکه بر خلاف قانون بوده و مراجع ذیصلاح می توانند از انجام فعالیت های آن جلوگیری نمایند.

قدر مسلم آن است که برای فراهم شدن فضایی مطلوب و مساعد، رسیدگی به چگونگی تشکیل شرکت ها امری ضروری و غیر قابل اجتناب است. ثبت نمودن شرکت خود نوعی رسیدگی است که متصدیان امر انجام می دهند تا معلوم شود آیا برای بوجود آوردن این شخصیت حقوقی دقت های لازمه شده و مقررات رعایت گردیده یا خیر.
مضاف بر این ، فعالیت تحت عنوان شرکت ثبت شده فواید گوناگونی دارد که هر کس می بایست با توجه به شرایط و اهداف خود آن ها را بررسی نموده و نسبت به فعالیت به صورت حقیقی ( شخصی ) یا حقوقی ( با ثبت شرکت ) تصمیم گیری نماید.
فواید ثبت شرکت :

• جلب اطمینان اشخاص طرف همکاری به طریق شفاف سازی اطلاعات

ثبت شرکت از لحاظ معامله کنندگان با شرکت نیز در درجه ای از اهمیت است که بدون مراجعه به آن اغلب نمی توانند معامله کنند. زیرا کسی که قرارداد مهمی با شرکت منعقد می نماید یا معامله ی مهمی انجام می دهد باید بداند که سرمایه ی شرکت تا چه اندازه است و اختیار مدیران شرکت تا چه حدود بوده و بالاخره قدرت و توانایی این شخصیت حقوقی به چه میزان است.مواد مهم و لازم هر شرکت در جراید کثیرالانتشار آگهی می شود تا همه از آن مستحضر باشند، علاوه بر آن،به نحوی که در اغلب ممالک معمول است هر شخص خارجی ولو این که ظاهراَ ذینفع نباشد می تواند به پرونده ای که برای ثبت شرکت تشکیل شده مراجعه و از محتویات آن اطلاع حاصل کند.در کشور ما این قسمت ضمن آیین نامه ی مصوبه ی خرداد 1310 و مقررات 10 اسفند 1327 وزارت دادگستری مقرر گردیده «مراجعه به دفاتر ثبت شرکت ها اعم از ایرانی و خارجی برای عموم آزاد و هر ذینفعی می تواند از مندرجات آن سواد مصدق تحصیل کند»

• تقسیم مسئولیت ما بین شرکا

در شرکت تمامی افراد در مقابل هر نوع ضرر و زیانی مسئول هستند.لذا افراد در مقایسه با شخص تمایل بیشتری نسبت به تعامل و همکاری دارند. از سویی دیگر ، به دلیل تقسیم مسئولیت ما بین شرکا ، اعضا نیز تمایل دارند تا در قالب شرکت فعالیت کنند تا به صورت فردی .

• امکان شرکت در مناقصه و مزایده و قراردادهای دولتی

امکان شرکت در مناقصه و مزایده و قراردادهای دولتی تنها برای اشخاص حقوقی امکان پذیر است و شخص حقیقی نمی تواند به صورت تکی و بدون داشتن شرکت ثبت شده در مناقصات و مزایدات دولتی ثبت نام کند.

• اخذ و اعطاء نمایندگی رسمی

اخذ نمایندگی از سایر شرکت ها منوط به ثبت شرکت است.برندهای معتبر داخلی و خارجی به لحاظ اجتناب از بروز مشکلات مالی و حقوقی، اغلب با شرکت های ثبت شده که دارای اعتبار قانونی هستند قرارداد همکاری امضا می کنند.

• دریافت مجوز ها ، امتیازات و اعتبارات از سازمان ها و نهادها ( وام )

بسیاری از امتیازات و اعتبارات ، در اغلب موارد تنها به شرکت ها اعطا می شود و اشخاص حقیقی از دریافت چنین مزایایی بی بهره هستند.

• اعتبار قراردادهای تنظیم شده بین شرکا

هر گاه شرکت به ثبت برسد، قراردادهای منعقده بین شرکا رسمی بوده و بعد ها هیچ یک نمی توانند مانند اسناد غیر رسمی از وجود شرکت نامه و اساسنامه  و سایر تصمیماتی که به ثبت می رسد اظهار بی اطلاعی نموده و یا به ایراداتی که درباره ی اسناد غیر رسمی ممکن است وارد نمود استناد نمایند.

شرکت تعاونی شرکتی است که بین اشخاص حقیقی،برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع، اخذ کارت بازرگانی فوری در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی،به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضاء از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها،با رعایت قانون مزبور،تشکیل می شود.
در شرکت تعاونی ، حداقل شرکا 7 نفر ، حداقل سرمایه محدودیت ندارد و حداقل هیات مدیره یا مدیران 1 نفر یا بیشتر است . میزان مسئولیت هر یک از شرکا ، در صورت سهامی بودن به میزان مبلغ اسمی هر سهامدار و در غیر سهامی ، با توجه به تراضی شرکا در اساسنامه است.
فقط اشخاص حقیقی،یعنی افراد انسانی،می توانند به تشکیل شرکت تعاونی اقدام کنند و به عضویت آن درآیند.این مطلب از منطوق ماده 8 قانون بخش تعاونی که می گوید:"عضو در شرکت های تعاونی،شخصی است حقیقی"مستفاد می شود.نکته قابل ذکر این است که در شرکت های تعاونی،بر خلاف شرکت های تعاونی که در آن ها اصولاَ حق رای شرکاء و سهامداران،با میزان سرمایه آن ها در شرکت ارتباط دارد،حق رای اعضاء،به مقدار سرمایه آن ها بستگی ندارد و هر عضو در مجامع عمومی،بدون توجه به مقدار سرمایه ای که در شرکت تعاونی دارد،دارای یک رای است که به آن اصل هر عضو یک رای می گویند.

• شرایط ثبت و تشکیل شرکت تعاونی :

تاسیس شرکت های تعاونی بر اساس اقدام مجمع موسس که عبارت از عده ای افراد واجد شرایط عضویت می باشد صورت می گیرد ، تعداد اعضای مجمع عمومی موسس هفت نفر بوده که سه نفر را از بین خود به عنوان هیات موسس انتخاب می نمایند و متعاقباَ هیات اخیر یک نفر نماینده تام الاختیار خود را به اداره کل تعاون معرفی می نماید. هیات موسس اساسنامه شرکت را طبق قانون و مقررات و تطبیق آن با اساسنامه های مقبول وزارت تعاون تنظیم نموده و کلیات طرح پیشنهادی مشتمل بر توجیه ضرورت تشکیل تعاونی ، اعلام تعداد و مشخصات داوطلبانه اولیه عضویت و مهارت ها و تخصص های آنان در تعاونی های تولیدی، چگونگی تهیه سرمایه و میزان سهم هر عضو جهت تامین سرمایه شرکت ، اعلام نام بانک یا موسسه اعتباری، توضیح میزان و چگونگی سرمایه گذاری و مشارکت وزارت خانه ، سازمان و یا شرکت دولتی، وابسته یا تحت پوشش دولت ، بانک ، نهاد انقلاب اسلامی و یا تعاونی دیگر را تهیه می نماید و با تقدیم تقاضانامه کتبی تاسیس شرکت ، اولین مجمع عمومی را جهت تصویب و ثبت اساسنامه و تعیین هیات مدیره و سایر وظایف مجمع عمومی پس از کسب موافقت وزارت یا اداره کل تعاون دعوت کرده و تشکیل می دهد . ( مستفاد از ماده 31 و 32 و بخش الف دستورالعمل تشکیل شرکت ها و اتحادیه های تعاونی ) لازم به تذکر است که اداره تعاون متعاقب وصول مدارک فوق آن را مورد بررسی و اظهارنظر قرار داده و موافقت اولیه خود را اعلام می نماید. در اولین جلسه رسمی مجمع عمومی عادی که با شرکت متقاضیان همراه با رسید لازم اتحادیه سهام مقرر تشکیل می شود ، اساسنامه پیشنهادی پس از بحث و بررسی با موافقت حداقل دو سوم اعضاء تصویب شده و اعضایی که با مصوبه آن مجمع در مورد اساسنامه موافقت نداشته باشند می توانند در همان جلسه تقاضای عضویت خود را پس بگیرند. ( مستفاد از تبصره 2 و 3 ماده 32)
حداقل و حداکثر تعداد عضو در تعاونی ها به نسبت سرمایه و فرصت اشتغال و نوع فعالیت و رعایت اصل عدم تمرکز و تداول ثروت به موجب آیین نامه مصوبه وزارت تعاون تعیین می گردد، ولی در هر حال تعداد اعضا از 7 نفر کم تر نخواهد بود. ( ماده 6)
در همان جلسه اول مجمع عمومی عادی اعضاء هیات مدیره انتخاب می گردند و با تشکیل اولین جلسه هیات مدیره ، اسامی و مشخصات کامل اعضای هیات مدیره انتخاب می گردند و با تشکیل اولین جلسه هیات مدیره ، اسامی و مشخصات کامل اعضای هیات مدیره و مدیر عامل و بازرسان شرکت تهیه و جهت بررسی تقدیم اداره کل تعاون می گردد.
اولین هیات مدیره منتخب شرکت تعاونی مکلف است پس از اعلام قبولی با انجام تشریفات مقرر نسبت به ثبت تعاونی اقدام نمایند.
جهت ثبت شرکت ها و اتحادیه های تعاونی پس از طرح و تصویب آن ارائه مدارک ذیل در چهار نسخه به اداره ثبت شرکت ها الزامی است . ( مستفاد از ماده 51)
_ صورت جلسه تشکیل مجمع موسس و اولین مجمع عمومی عادی و اسامی اعضا و هیات مدیره منتخب و بازرسان و مدیر عامل شرکت
_ اساسنامه مصوب مجمع عمومی – درخواست کتبی ثبت – طرح پیشنهادی و ارائه مجوز وزارت تعاون – رسید پرداخت مقدار لازم التادیه سرمایه – مدارک دعوت تشکیل اولین جلسه مجمع عمومی عادی ( موضوع بند 2 ماد ه32)- موافقت نامه تشکیل شرکت یا اتحادیه ( تبصره ماده 51) – مجوز ثبت شرکت یا اتحادیه ( بند 28 ماده 66 و بند 4 ماده 51 )
لازم به تذکر است که به موجب مقررات تعاون سرمایه تامین یا تعهد شده از طرف اعضاء در مرحله تاسیس شرکت نباید کم تر از 51 درصد کل سرمایه شرکت باشد  و هر تعاونی وقتی ثبت و تشکیل می گردد که حداقل یک سوم آن تادیه و در صورتی که به صورت نقدی و جنسی باشد تقدیم و تسلیم شده باشد. اعضاء تعاونی نیز مکلفند مبلغ پرداخت نشده سهم خود را ظرف مدت مقرر در اساسنامه تادیه نمایند. ( ماده 21 )
اداره ثبت شرکت ها موظف است که پس از دریافت اسناد و مدارک لازم نسبت به ثبت تعاونی ها و آگهی در روزنامه رسمی اقدام نماید. ( ماده 52)
عضو در شرکت های تعاونی شخصی است حقیقی که واجد شرایط مندرج در قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بوده و ملتزم به اهداف بخش تعاونی و اساسنامه قانونی آن تعاونی باشد. در تعاونی های تولید عضو باید در تعاونی به کار اشتغال داشته باشد. ( ماده 8 ق. ت. ج. ا)
شرایط عضویت در تعاونی ها در ماده 9 ( ق. ت. ج. ا) به شرح ذیل احضاء شده است :
_ تابعیت جمهوری اسلامی ایران
_ عدم ممنوعیت قانونی و حجر و ورشکستگی به تقصیر
_ عدم سابقه ارتشاء
_ اختلاس و کلاهبرداری
_ درخواست کتبی عضویت و تعهد رعایت مقررات اساسنامه تعاونی
_ عدم عضویت در تعاونی مشابه
خروج عضو از تعاونی اختیاری بوده و نمی توان آن را منع کرد. لیکن در صورتی که خروج نامبرده موجب ضرری برای تعاونی باشد ، ملزم به جبران آن خواهد بود. ( مستفاد از تبصره 1 و 2 ماده 12)
اعضاء تعاونی در صورت پیشنهاد هر یک از مدیران و تصویب مجمع عمومی در موارد ذیل اخراج می گردند :
_ از دست دادن هر یک از شرایط عضویت مقرر در این قانون
_ عدم رعایت مقررات اساسنامه و سایر تعهدات قانونی پس از هر اخطار کتبی توسط هیات مدیره به فاصله 15 روز و گذشتن 15 روز از تاریخ اخطار دوم با تصویب مجمع عمومی فوق العاده .
_ ارتکاب اعمالی که موجب زیان مادی تعاونی شود و وی نتواند ظرف مدت یک سال آن را جبران نماید یا اعمالی که به حیثیت و اعتبار تعاونی لطمه وارد کند یا با تعاونی رقابتی ناسالم بنماید . ( مستفاد از ماده 13 )
در صورت فوت عضو ، ورثه او با وجود شرایط لازم عضو تعاونی محسوب می شوند و در صورت تعدد بایستی مابه التفاوت افزایش سهم ناشی از تعدد خود را بپردازند در غیر این صورت و یا اعلام عدم تمایل ، عضویت آن ها لغو می گردد، در صورت لغو عضویت به سبب فوت ، استعفاء ، انحلال ، اخراج ، به موجب اساسنامه و قرارداد منعقده سهم و کلیه حقوق و مطالبات عضو و مطالبات عضو به قیمت روز تقویم و به دیون تعاونی تبدیل می شود که پس از کسر دیون وی به تعاونی ، به او یا ورثه اش پرداخت می شود ، در صورت تقاضای ورثه مبنی بر پرداخت سهم عضو متوفی از عین اموال تعاونی و عدم امکان تراضی یا مصالحه ، چنانچه عین قابل واگذاری بوده و موجب اخلال و ضرر فاحش به اعضا تعاونی نگردد، آن قسمت از مطالبات تسلیم ورثه می گردد. ( مستفاد از مواد 14 و 15 ق. ت. ا. ج)
سهم اعضای تعاونی در تامین سرمایه شرکت تعاونی برابر می باشد مگر آن که مجمع تصویب نماید که اعضاء سهم بیشتری را تادیه نمایند، در این صورت حداقل و حداکثر سهام باید در حدودی باشد که وزارت تعاون متناسب با نوع و تعداد اعضاء تعاونی ها تعیین می نماید. عضو یا اعضاء تعاونی می توانند سهم خود را به دیگر اعضا و یا افراد جدید واجد شرایط با رعایت مقررات واگذار نمایند . ( مستفاد از مواد 20 و 22)
در خاتمه این قسمت متذکر می گردد که اتحادیه های تعاونی که با عضویت شرکت ها و تعاونی هایی که موضوع فعالیت آن ها واحد می باشد تشکیل می گردد. ( حداقل هفت شرکت تعاونی داوطلب )، بعد از تشکل ارکان مقرر در هر اتحادیه ( مجمع عمومی ، هیات مدیره ، هیات بازرسی ) همانند مراحل ثبت شرکت های تعاونی به ثبت می رسد. ( مستفاد از مواد 43 و 45)
پس از ثبت شرکت یا اتحادیه تعاونی ، مراحل اخذ پروانه تاسیس طبق دستورالعمل وزارت تعاون به شرح ذیل می باشد :
_ درخواست کتبی شرکت یا اتحادیه تعاونی
_ ارائه مدارک ثبت شرکت یا اتحادیه تعاونی و آگهی تاسیس مندرج در روزنامه رسمی
_ تعیین شماره مخصوص ( کد ) از طرف وزارت تعاون یا اداره کل تعاون استان برای شرکت یا اتحادیه تعاونی ثبت شده
_ بالاخره صدور پروانه تاسیس برای متقاضی توسط وزارت تعاون یا اداره کل تعاون استان

از اقدامات اولیه برای ثبت شرکت تصمیم گیری برای تعیین نوع و قالب شرکت می باشد.
انتخاب نوع شرکت  به اهداف اعضا در آینده ، نوع فعالیت افراد، میزان مسئولیت هر یک از شرکا ، تعداد افراد عضو و .. بستگی دارد.ثبت شرکت مطالعات تاریخی و بازرگانی نشان می دهد از میان شرکت های هفت گانه ، ( شرکت های سهامی – تضامنی – نسبی- با مسئولیت محدود – شرکت تعاونی – شرکت مختلط سهامی – شرکت مختلط غیر سهامی ) شرکت های سهامی ، با مسئولیت محدود ، تضامنی و نسبی در زمره شرکت های فعال در امر تجارت و امور بازرگانی محسوب گردیده که در مقایسه میان این شرکت ها ، شرکت های با مسئولیت محدود و سهامی خاص ، با استقبال بیشتری رو به رو شده اند.
در مقابل ، شرکت های مختلط غیر سهامی – مختلط سهامی و تعاونی چندان در عرصه تجارت و بازرگانی و امور انتفاعی ، نمود نداشته و حذف و ابطال آن ها از زمره شرکت های بازرگانی هیچگونه خلاء یا مشکلی در این خصوص ایجاد نخواهد کرد.چرا که مجموع شرکت های مختلط سهامی و غیرسهامی که از زمان تصویب قانون تجارت تا پایان دهه 80 تاسیس گردیده اند به عدد 30 بالغ نمی شود و بسیاری از همین تعداد اندک نیز به فاصله کمی از زمان ایجاد ، منحل و یا بلااستفاده رها شده اند. شرکت های تعاونی نیز عمدتاَ در جهت رفاه حال شرکاء تشکیل گردیده و عملاَ در عدد شرکت های تجاری و انتفاعی محسوب نمی شوند.
در ادامه ی مطلب، جهت تسهیل در انتخاب نوع شرکت، ضمن بررسی شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود به عنوان متداول ترین نوع شرکت ها ، به محاسن و معایب آن ها و تفاوت هایشان با یکدیگر می پردازیم و در آخر مشخصات عمومی سایر شرکت ها را شرح می دهیم . بدیهی است برای انتخاب درست تعیین نوع شرکت در قدم اول می بایست نسبت به ویژگی ها ی انواع شرکت های تجاری  آشنایی کامل داشته باشید.
شایان ذکر است علاوه بر مطالعه ی نوشتار حاضر ، در صورت نیاز به هر گونه مشاوره می توانید با همکاران توانمند ما در ثبت شرکت فکر برتر تماس حاصل فرمایید . کارشناسان ما در این مرکز، می توانند از طریق مشاوره ی تخصصی رایگان شما را راهنمایی کنند.
1- شرکت سهامی خاص
«شرکت هایی که تمام سرمایه ی آن ها در موقع تاسیس منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده است،شرکت سهامی خاص نامیده می شوند».
سرمایه ی شرکت سهامی خاص نباید کمتر از یک میلیون ریال باشد.در صورتی که به عللی سرمایه ی شرکت تقلیل پیدا کند باید شرکا در ظرف یکسال آن را جبران والا شرکت را به نوع دیگر از شرکت ها از قبیل با مسئولیت محدود یا تضامنی تبدیل نمایند. همچنین، سرمایه ی شرکت به وسیله ی خود موسسین تامین می شود و حق صدور اعلامیه ی پذیره نویسی را ندارند.
در نام شرکت باید کلمه ی «خاص» قبل از ذکر نام شرکت و یا بعد از آن بلافاصله اضافه شود و این کلمه در کلیه ی نوشتجات شرکت و آگهی ها باید رعایت گردد.

• شرکت های سهامی خاص برای چه فعالیت هایی مناسبند؟

شرکت های سهامی خاص ، به طور کلی محدودیتی برای فعالیت ندارند و قانونگذار شرکت سهامی را هر چند فعالیت آن تجاری نباشد شرکت بازرگانی و تجاری محسوب می نماید.

• شرایط لازم جهت ثبت شرکت سهامی خاص به قرار ذیل است :

1-حداقل 3 نفر عضو اصلی در شرکت که به سن قانونی رسیده باشند. ( 18 سال تمام )
2- حداقل سرمایه شرکت 1.000.000 ریال باشد.
3- در بدو تاسیس حداقل 35% سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
4- در صورت سرمایه غیر نقدی ( در صورت وجود ) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
5- سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.موسسین شرکت،نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند،مسوولیت تضامنی دارند.تا وقتی که شرکت به ثبت نرسیده است،صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است.در صورت تخلف امضاء کنندگان آن ها،مسوول جبران خسارات اشخاص ثالث خواهند بود.
6- اعضاء هیات مدیره باید حداقل از 2 نفر تشکیل گردد و اعضا و هیات مدیره باید حداقل دارنده یک سهم باشند و اعضا و هیات مدیره نباید دارای سوء پیشینه کیفری باشند.

• برای تشکیل شرکت سهامی خاص رعایت نکات ذیل الزامی است :

1- اساسنامه شرکت که باید به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
2- اظهارنامه مشعر بر تعهد کلیه سهام و گواهینامه بانکی حاکی از تادیه قسمت نقدی آن که نباید کمتر از 35 % کل سهام باشد.اظهارنامه مذکور باید به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد. همچنین تادیه و تقویم سرمایه غیرنقدی و تفکیک آن در اظهارنامه و ذکر سهام ممتازه در صورت وجود چنین سهامی
3- انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت که باید در صورت جلسه ای قید و به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
4- قبول سمت مدیریت و بازرسی با رعایت قسمت اخیر ماده 17
5-  ذکر نام روزنامه کثیرالانتشاری که هر گونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد.
از آن جا که طرح و تصویب اساسنامه و انتخاب مدیران و بازرسان و تعیین روزنامه و تنظیم اظهارنامه و ... لزوماَ باید توسط کلیه موسسین انجام می گیرد چنین استنباط می شود که در شرکت های سهامی خاص کلیه تصمیمات در بدو تاسیس باید به اتفاق آراء اتخاذ گردد.
مسئولیت شرکا در شرکت سهامی خاص «به میزان مبلغ اسمی سهام هر شریک» می باشد.

• مزایای شرکت سهامی خاص

_ تجمع سرمایه های کوچک
می توان با جمع آوری سرمایه های کوچک و در محیطی دوستانه به انجام فعالیت تجاری پرداخت.
_ سهولت نقل و انتقال سهام
از آن جاییکه سرمایه سهامداران در شرکت های سهامی به قطعات کوچکتری به نام سهام تقسیم گردیده و بعضاَ این سهام بی نام نیز می باشد ، لذا نقل و انتقال آن ذارای سهولت ویژه ای است.
_ تعیین هیات مدیره در شرکت های سهامی
بر اساس ماده 170 قانون تجارت شرکت سهامی به وسیله یک هیات مدیره از طریق صاحبان سهام انتخاب شده اند.
_ محدودیت مسئولیت سهامداران در شرکت های سهامی
یکی از خصوصیات مهم شرکت های سهامی ، محدود بودن مسئولیت سهامداران در قبال سهام آن ها است.

• معایب شرکت سهامی خاص

_ وجود مقررات بیشتر در شرکت های سهامی
وجود مقررات بیشتر در شرکت های سهامی ، برخلاف شرکت های تضامنی از اهمیت و پیچیدگی بیشتری برخوردار است. زیرا وجود مقرراتی مانند نحوه تقسیم سود و زیان و نحوه نگهداری دفاتر مالی و نحوه تشکیل مجامع عمومی و نحوه گزارش سود و زیان به سهامداران و ... در شرکت های سهامی به مراتب پیچیده تر از شرکت های تک مالی و تضامنی است .
وجود مالیات بردرآمد در شرکت های سهامی به دلیل اعمال کنترل های قانونی و بر اساس قواعد و قوانین مالیات های مستقیم می بایست ابتدا 10 % از درآمد مشمول مالیات به عنوان مالیات شرکت محاسبه و به ترتیب مقرر در قانون مربوطه به عنوان مالیات پرداختنی در نظر گرفته شود.

• شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است . در اسم شرکت باید عبارت ( با مسئولیت محدود ) قید شود و همچنین اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده و در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را در شرکت تضامنی خواهد داشت . ( م 95 ق.ت )
حداقل تعداد شرکاء در شرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود. ( م 94 ق. ت) . در هر شرکت با مسئولیت محدود که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند باید دارای هیات نظار بوده و هیات نظار لااقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکاء را تشکیل دهد . ( م 109 ق. ت) هیات نظار مرکب از 3 نفر بوده که از بین شرکاء برای مدت یک سال انتخاب می شوند و اعضای هیات نظار نبایستی عضو هیات مدیره شرکت باشند.
همچنین ، جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود ، حداقل سرمایه با توجه به رویه و حداقل مبلغ دریافت حق الثبت یک میلیون ریال می باشد.

• شرکت های با مسئولیت محدود برای چه فعالیت هایی مناسبند ؟

این نوع از شرکت ها محدودیت فعالیتی ندارند و می توانند در کلیه امور بازرگانی ، مهندسی ، صنعتی ، فناوری اطلاعات و دیگر اصناف فعالیت نمایند. در مجموع ، شرکت های با مسئولیت محدود برای موضوعاتی نظیر آرایشی ، بهداشتی ، آشامیدنی ، مواد غذایی ، خرید ، فروش ، صادرات ، واردات و به طور کلی کلیه موضوعاتی که نیاز به شرکت در مناقصات و مزایدات دولتی و خصوصی ندارند بسیار مباسند.

• شرایط لازم جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود به قرار ذیل است :

قرارداد شرکت با مسئولیت محدود، چون هر قرارداد دیگری باید دارای شرایط صحت مندرج در ماده 190 قانون مدنی بوده و مخالفتی با مفاد ماده 975 قانون اخیر نیز نداشته باشد.بنابراین ، شرکت با مسئولیت محدود وقتی می تواند تشکیل شود که شرکا اهلیت و رضایت داشته باشند ، موضوع شرکت – که البته باید تجاری باشد – معین باشد و مخالف قانون نباشد ، جهت معامله مشروع باشد و قرارداد شرکت با نظم عمومی مخالفت نداشته باشد.علاوه بر این ، تحقق شرایط خاص قرارداد شرکت ( تجاری ) نیز لازم است تا شرکت با مسئولیت محدود بتواند تشکیل شود.
مانند هر شرکت دیگری ، تشکیل شرکت با مسئولیت محدود موکول است به آوردن حصه از جانب هر یک از شرکاء ، قصد همکاری به منظور بردن سود ، و تقسیم سود و زیان بین تمام شرکا .در این باره تفاوتی میان شرکت با مسئولیت محدود و شرکت های دیگر وجود ندارد.
اما بر تشکیل شرکت با مسئولیت محدود شرایطی حاکم است که به طور مختصر به شرح آن می پردازیم.

• شرایط تشکیل شرکت با مسئولیت محدود

الف- شرایط شکلی تشکیل شرکت
تشکیل شرکت با مسئولیت محدود باید به موجب قرارداد کتبی میان شرکا باشد و کلیه شرکا باید این قرارداد را شخصاَ یا توسط وکیل دارای اختیار امضا کنند.این قرارداد باید حتماَ به صورت رسمی تنظیم شود والا طبق مواد 47 و 48 قانون ثبت بلا اثر خواهد بود.
در شرکتنامه باید به صراحت قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است.این نکته که موضوع ماده 97 قانون تجارت است،تنها نکته ای نیست که باید در شرکتنامه قید شود، ولی اهمیت آن از دیگر نکات بیشتر است؛ چرا که قانون گذار عدم ذکر آن را در قرارداد شرکت ، موجب بطلان قرارداد تلقی کرده است.( ماده 100 ق.ت )
البته تنها چیزی که موجب بطلان قرارداد شرکت است ، عدم قید میزان تقویمی سهم الشرکه های غیر نقدی است.بنابراین، هر گاه در شرکتنامه میزان سرمایه نقدی قید نشده باشد و یا به صراحت قید نشده باشد که سرمایه کلاَ یا جزئاَ پرداخت شده است یا خیر ، قرارداد شرکت باطل نیست.
اما در مواد 107 ، 108 و 111 قانون تجارت به " اساسنامه " شرکت با مسئولیت محدود هم اشاره شده است.آیا وجود اساسنامه ، علاوه بر شرکتنامه برای تشکیل شرکت ضروری است یا خیر ؟ جواب قطعاَ منفی است و اغلب اوقات در عمل برای این نوع شرکت اساسنامه تنظیم نمی شود و این امر ، در صورتی که در شرکتنامه تمام موارد لازم راجع به شرکت قید شده باشد ، ضروری هم نیست.
علی الاصول در شرکتنامه باید نکاتی چند قید شود ، از جمله : سهم هر یک از شرکا در سود و زیان ، اینکه سرمایه شرکت پرداخت شده است و اینکه مدیران شرکت چه اختیاراتی خواهند داشت.مع ذلک، عدم قید این نکات موجب بی اعتباری شرکت نخواهد بود.اسم شرکت نیز باید در شرکتنامه قید شود که نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده ، در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.( ماده 95 ق.ت)
ب- شرایط ماهوی تشکیل شرکت
قواعد ماهوی راجع به تشکیل شرکت با مسئولیت محدود عمدتاَ به دلیل حفظ حقوق اشخاص ثالث ، یعنی طلبکاران شرکت ، وضع شده اند.این شرایط را می توان به دو دسته تقسیم کرد: شرایط راجع به شرکا و شرایط راجع به سرمایه شرکت
1.شرایط راجع به شرکا
در قانون تجارت،شرکت با مسئولیت محدود باید لااقل دو شریک داشته باشد.قانون تجارت سقفی برای تعداد شرکا معین نکرده است.بنابراین ، این شرکت می تواند متضمن هر تعداد شریک باشد.
2.شرایط راجع به سرمایه
قانون گذار ایران هیچ گونه حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود معین نکرده است.بنابراین ، سرمایه شرکت می تواند به هر میزانی باشد.نتیجه این وضع در حقوق ایران این است که شرکت با مسئولیت محدود ، علی الاصول هیچ گاه نمی تواند به دلیل میزان سرمایه اش باطل اعلام شود ، برخلاف آنچه در مورد شرکت های سهامی صدق می کند.
سرمایه شرکت از سهم الشرکه های شرکا تشکیل می شود که ممکن است به هر میزانی باشد.مع ذلک ، نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال ، اعم از بانام یا بی نام درآید.( ماده 102 ق.ت ) ؛ پذیره نویسی سهام این نوع شرکت نیز ممنوع است.سرمایه شرکت می تواند از آورده های نقدی تشکیل شده باشد یا از آورده های غیر نقدی
2.1 آورده نقدی
ماده 96 قانون تجارت تشکیل شرکت با مسئولیت محدود را به پرداخت تمام سرمایه نقدی موکول کرده است.برخلاف آنچه در شرکت های سهامی معتبر است ، قانون گذار حداقلی برای سرمایه معین نکرده و فرض کرده است که وضع این قاعده می تواند تضمینی کافی برای طلبکاران در پرداخت طلبشان توسط شرکت باشد.
قانون گذار شکل و تشریفات به خصوصی را برای پرداخت سرمایه نقدی پیش بینی نکرده است و در نتیجه ، پرداخت ممکن است به هر صورتی باشد ، مشروط بر اینکه واقعی باشد.به این ترتیب ، پرداخت می تواند با پول نقد یا چک و یا با حواله حساب به حساب صورت گیرد ، اما هیچ لزومی ندارد که برای پرداخت به شرکت ، حساب به خصوصی در بانک باز شود ، هر چند در عمل تشکیل دهندگان شرکت های با مسئولیت محدود چنین می کنند و وجوه دریافتی از شرکا را در حساب مخصوصی واریز می کنند تا پس از تشکیل شرکت مورد استفاده قرار گیرد.به هر حال پرداخت باید قبل از تشکیل شرکت صورت گیرد و اگر در مدت معقولی پس از پرداخت توسط بعضی از شرکا ، شرکت به سبب عدم پرداخت سهم شرکای دیگر تشکیل نشود ، شرکایی که سهم خود را پرداخته اند می توانند از دادگاه تقاضا کنند که وجه پرداختی به آن ها مسترد شود.
2.2 آورده غیر نقدی
علی الاصول آنچه درباره پرداخت سرمایه نقدی گفته شد ، در مورد آورده های غیر نقدی نیز صدف می کند.مع ذلک ، در مورد آورده های غیرنقدی نیز صدق می کند.مع ذلک ، در مورد آورده های غیر نقدی نکات چندی را در نظر گرفت.و آن اینکه آورده های غیر نقدی که صورت مال دارند.این آورده ها باید تقویم شوند و در شرکتنامه ،ارزش آن ها مشخص شود.تشکیل شرکت با مسئولیت محدود مشروط به تقویم و تسلیم این اموال است.( مواد 96 و 97 ق.ت ) البته تسلیم باید به گونه ای باشد که شرکت بتواند هر گونه تصرفی در مال انجام دهد.
در رابطه با شریکی نیز که صنعت خود را می آورد قابل اذعان است که با توجه به اینکه قانون تجارت ما منعی در آوردن صنعت به عنوان حصه ندارد باید این گونه تلقی کرد که در حقوق ما آوردن صنعت به عنوان حصه در شرکت با مسئولیت محدود مجاز است ، اما مسلم است که تقویم این حصه در حقوق طلبکاران تاثیری ندارد، چه در تشکیل سرمایه موثر نیست ، بلکه برای تعیین سهم شریک در سود شریک است.

• مزایای ثبت شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسوولیت محدود دارای مزایایی می باشد از جمله:
_شرکت با مسوولیت محدود می تواند تنها با حضور 2 شریک هم تشکیل گردد.
_حداقل سرمایه برای این نوع شرکت پیش بینی نشده است برخلاف شرکت های سهامی عام و خاص.
_در شرکت با مسئولیت محدود یک یا چند نفر مدیر موظف یا غیر موظف ممکن است از خارج از شرکا هم باشند برای مدت محدود یا نامحدود اداره شرکت را بر عهده می گیرند ( ماده 104 ق . ت ) در صورتی که در شرکت سهامی عام حداقل پنج نفر و در شرکت سهامی خاص حداقل سه نفر مدیر برای مدت حداکثر 2 سال انتخاب می شوند  ماده 107 و 3 ( ل.ا.ق.ت ) و 109 ( ق. ت )

• معایب شرکت با مسئولیت محدود

از معایب شرکت با مسوولیت محدود می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
* پذیره نویسی و پرداخت تمام سهم الشرکه صوری می باشد و همچنین ورقه ای برای سهم الشرکه به صورت اوراق تجارتی قابل نقل و انتقال صادر نمی گردد.
*چون مسوولیت شرکا در حد سهم الشرکه آن ها می باشد اشخاص برای فرار از مسوولیت و عدم اجرای تعهدات خود این نوع شرکت را تشکیل می دهند.
*همچنین نقل و انتقال سهام آزادانه صورت نمی گیرد بلکه موکول گشته است به رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه چهارم سرمایه را داشته باشد و اکثریت محدودی را نیز دارا باشد.همچنین این نقل و انتقال باید به موجب سند رسمی باشد. (ماده 103 قانون تجارت)
*از خصوصیات دیگر شرکت علاوه بر آزادانه نبودن انتقال سهم الشرکه و محدودیت مسوولیت شریکان می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
*چون شرکت سرمایه می باشد نه شخص پس با فوت یا ورشکستگی و یا محجوریت شرکا،شرکت منحل نمی گردد.
*مطابق ماده 112 قانون تجارت هیچ شریکی را نمی توان مجبور به ازدیاد سهم الشرکه خود نمود و این کاملاَ منطقی و در تایید اصل پذیرش اراده سرمایه گذار در افزایش سرمایه می باشد.

• تفاوت شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود چیست؟

1-. در شرکت با مسئولیت محدود حداقل شرکا 2 نفر است در حالیکه  در شرکت سهامی خاص حداقل 3 نفر سهامدار نیاز می باشد.
2- سرمایه اولیه در شرکت با مسئولیت محدود تنها در اساسنامه قید می گردد و نیازی به افتتاح حساب و واریز وجه نمی باشد.در صورتی که در شرکت سهامی خاص ، سهامداران مکلفند که حداقل 35 % از سرمایه اولیه را به حسابی به نام شرکت تودیع دهند و گواهی مربوطه به هنگام تشکیل شرکت ارائه گردد و 65 % باقیمانده سرمایه در تعهد سهامداران بماند.
3- انتخاب بازرس اصلی و علی البدل در شرکت سهامی خاص اجباری ولی در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.
4- مدت مدیریت مدیران در شرکت با مسئولیت محدود محدودیتی ندارد و اعضای شرکت می توانند مدت محدود یا نامحدود برای مدیران در نظر بگیرند اما در شرکت های سهامی خاص مدیران حداکثر به مدت دو سال انتخاب می شوند.
5- اعضای هیات مدیره در شرکت با مسئولیت محدود ملزم به انتخاب روزنامه کثیرالانتشار نیستند اما انتخاب روزنامه کثیرالانتشار جهت درج آگهی دعوت شرکت در سهامی خاص الزامی است .
6-مدیران شرکت با مسئولیت محدود را می توان از بین شرکاء یا خارج از آن ها انتخاب نمود اما در شرکت سهامی خاص مدیران باید حتماَ از میان سهامداران شرکت انتخاب شوند و یا بعد از انتخاب تعداد و سهام وثیقه ای که در اساسنامه معین شده است را تهیه و به صندوق شرکت تسلیم نمایند.
7-تشکیل مجامع عمومی در شرکت با مسئولیت محدود شرایط مشکل تری دارد ، اما برای تشکیل مجامع عمومی شرکت های سهامی خاص شرایط آسان تری در نظر گرفته شده است.
8- واگذاری سهام در شرکت های با مسئولیت محدود با توافق سه چهارم شرکا و پس از ثبت در دفتر خانه اسناد رسمی انجام می شود اما این امر در شرکت های سهامی به شکل نقل و انتقال عادی سهام انجام می گیرد.
9- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.
10- سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکا فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات می باشد.
11- نقل و انتقال سهم الشرکه در شرکت های با مسئولیت محدود از طریق تنها تشکیل مجمع قابل انجام می باشد ولی در شرکت سهامی خاص برای نقل و انتقال سهام ابتدا واگذار کنندگان سهام و گیرندگان سهام به اداره دارایی مربوط به حوزه مالیاتی مربوط به شرکت مراجعه می کنند و پس از اخذ گواهی 4%مالیات نقل و انتقال سهام از طریق تشکیل ممجتمع به همراه گواهی نقل و انتقال اخذ شده از دارایی کار خود را به انجام می رسانند.
12- در صورتی که بخشی از شرکت را آورده های غیر نقدی تشکیل دهد تقویم این آورده ها در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکا صورت خواهد گرفت و مسئولیت صحت برآورد به عهده شرکا خواهد بود اما در شرکت های سهامی خاص تقویم آورده های غیر نقدی توسط کارشناس رسمی دادگستری انجام خواهد گرفت.

• مشخصات سایر شرکت های تجاری

* شرکت سهامی عام :
در شرکت سهامی عام، حداقل شرکا 5  نفر ؛ حداقل سرمایه 000/000/ 5 ریال  ؛حداقل هیئت مدیره یا مدیران  5 نفر   و مسئولیت شرکا به میزان مبلغ اسمی سهام هر شریک است.
* شرکت تضامنی :
در شرکت تضامنی  ،حداقل شرکا  2 نفر  ؛حداقل سرمایه  محدودیت ندارد  ؛حداقل هیئت مدیره یا مدیران یک نفر یا بیشتر و مسئولیت شرکا نامحدود است و هر شریک مسئولیت کامل دارد.
* شرکت نسبی :
در شرکت نسبی  ،حداقل شرکا 2 نفر  ؛حداقل سرمایه محدودیت ندارد   ؛حداقل هیئت مدیره یا مدیران یک نفر یا بیشتر و مسئولیت شرکا به نسبت سهم الشرکه هر شریک است.
*  شرکت مختلط سهامی :
در شرکت مختلط سهامی  ،حداقل شرکا  2 نفر ؛حداقل سرمایه محدودیت ندارد  ؛ حداقل هیئت مدیره یا مدیران  یک نفر یا بیشتر و مسئولیت شرکا در شرکای ضامن نامحدود و در شرکای سهامی به میزان مبلغ اسمی هر شریک است.
*  شرکت مختلط غیر سهامی :
در شرکت مختلط غیر سهامی ، حداقل شرکا  2 نفر  ؛حداقل سرمایه محدودیت ندارد ؛ حداقل هیئت مدیره یا مدیران یک نفر یا بیشتر  و مسئولیت شرکای ضامن نا محدود و شرکای غیر سهامی به میزان سهم الشرکه است.
* شرکت تعاونی :
در شرکت تعاونی ، حداقل شرکا 7 نفر ،حداقل سرمایه محدودیت ندارد  ، حداقل هیئت مدیره یا مدیران 3 تا 7 نفر و مسئولیت شرکا در صورت سهامی بودن به میزان مبلغ اسمی هر سهامدار و در غیر سهامی با توجه به تراضی شرکا در اساسنامه است.